เรื่องเล่า ผีโพง

ผีโพง ภาคเหนือบ้างก็เรียก “ผีโพลง” “ผีโพรง” จะมีลักษณะเหมือนคนธรรมดา มีดวงไฟตรงจมูก ชอบกินกบกินเขียด ส่วนภาคอีสานและภาคกลางนั้นจะเรียก “ผีกระสือ” ลักษณะจะคล้ายๆกัน ผีกระสือที่คนส่วนใหญ่นั้นจะคิดว่าจะมีแต่หัว และมีไส้ แต่ไม่มีตัว ชอบกินของคาว

ผีโพงมักจะออกหากินในคืนที่ฝนตกพรำๆ ถ้ามองไกลๆจะเห็นเป็นดวงไฟลอยไปลอยมาในคืนมืดสลัว อากาศเย็นๆยามฝนตก เวลาออกหาเหยื่อลูกไฟตรงจมูกนั้นก็จะหยดลงมา เหมือนน้ำมูกหยดเป็นลูกไฟ เดี๋ยวดวงไฟก็โผล่ตรงนั้น แล้วก็โผล่อีกที่หนึ่ง ถ้าเราลองเดินไปตามดวงไฟที่เคยโผล่นั้นจะพบว่ามีกบ เขียดนอนตายอยู่ตรงขันนาเต็มไปหมด แต่ที่สิ่งที่ทำให้คนๆนั้นต้องกล้ายเป็นผีโพงนั้น เพราะชาติที่แล้วเคยทำเวรทำกรรมมามาก ชาตินี้จึงต้องกล้ายเป็นผีโพง หากบหาเขียดกินประทังชีวิต ถ้ามีกลุ่มคนไปเห็น คนในกลุ่มนั้นเห็นผีโพง แล้วชี้ให้เพื่อนดูเพื่อนก็จะไม่เห็น เป็นเรื่องที่แปลกเหมือนกัน แต่ถ้าบังเอิญไปเจอกับคนรู้จักเข้าจริงๆจังๆ ผีโพงก็จะอ้อนวอน ไหว้ขอไม่ให้เปิดเผยเรื่องของตน ให้เก็บไว้เป็นความลับ เพราะมันเป็นเรื่องน่าอับอาย ผีโพงก็จะเสกใบไม้เป็นทองคำ เพื่อเป็นค่าปิดปากไม่ให้เราพูดและเปิดเผยเรื่องของผีโพง

มีตำนานเล่าว่าผีโพงนั้นมักจะเป็นผู้ชาย เวลาจะออกไปหากินก็จะวางหมอนข้างแล้วใช้ผ้าห่มคลุม เพื่อไม่ให้ลูกเมียสงสัย ผีโพงบางตัวเวลาออกไปหากินก็มักจะสะพายดาบไปด้วย ถ้าโดนจับได้หรือไปพบเห็นคนรู้จักเข้าก็มักจะไปทำร้ายคนที่พบเห็น แต่ถ้าคนๆนั้นยอมที่จะปิดปากไม่เปิดเผยให้ใคร ผีโพงก็จะเสกใบไม้เป็นทองเพื่อผิดปาก แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งคนๆนั้นเปิดเผยเรื่องของผีโพง ผีโพงก็จะแค้น แล้วกลับมาทำร้ายจนถึงตายได้ อาจจะเอาก้านกล้วยพุ่งข้ามบ้าน ทำให้คนในบ้านนั้นตาย หรือเอาก้านกล้วยพุ่งใส่อกจนคนๆนั้นเสียชีวิตได้

สำหรับผีโพงนั้น จัดอยู่ในตระกูลเดียวกับ ผีกะ ผีปอบ แต่สิ่งเหล่านี้ก็เรือนหายไปกับเทคโนโลยีและสังคมใหม่ๆที่พัฒนาขึ้น คงมีน้อยคนนักที่จะเห็นผีโพง